De laatste week al. Time flies when you’re having fun!
Deze week stond ik veel alleen in de klas. De voorbije weken was teacher P. ook niet altijd in de klas, maar ze bleef nooit echt lang weg. Dat was deze week wel het geval. Waardoor ik nu echt de kans kreeg om 'mij te bewijzen' en de volledige verantwoordelijkheid van een klas te dragen. (ICOM 4.1 Zelfstandig functioneren)
Blij met het vertrouwen dat ik kreeg van mijn mentor ging ik ook deze week aan de slag met ‘mijn’ kleuters. Ik merk dat ik de kinderen die er gedurende mijn stage elke dag waren (dit is hier niet vanzelfsprekend) echt goed ken, dat dit wederzijds is bewijzen de vele knuffels die ik krijg als de dag begint, echt genieten!
Een klas met 14/15 tot 25 kinderen
Over het feit dat kinderen niet elke dag op school zijn… Dit kan door verschillende redenen zijn wijst een gesprek met mijn mentor uit. Kinderen kunnen ziek zijn, of er is tijdelijk niet genoeg geld waardoor ze geen vervoer hebben (als ze te ver wonen om te voet te komen) en als het regent rijden er geen boda’s, waardoor een deel van de kinderen er niet raken. De redenen zijn erg uiteenlopend.
Er zijn zo’n 14 kinderen die echt elke dag aanwezig zijn. Er zijn dagen dat ze effectief maar met 14 zijn, terwijl ze op andere dagen met 25 zijn.
Het moeilijkste hieraan vond ik dat ik de kinderen die er niet veel waren niet echt goed kon leren kennen, als ze maandag bijvoorbeeld op school waren gebeurde het soms dat ze pas de volgende week terugkwamen. Mijn lessen probeerde ik zoveel mogelijk zo te maken dat het ‘niet erg’ was als ze de vorige gemist hadden of ik zorgde voor alternatieven zodat ik flexibel kon zijn. Dan zorgde ik bijvoorbeeld voor een tekenopdracht voor de andere kinderen, zodat die kinderen toch nog extra uitleg konden krijgen. Of die ene, belangrijke les, ook nog kregen. (ICOM 4.6 Creativiteit tonen & 4.4 Zich flexibel opstellen)
Verhalen werden herhaald, iets wat ik graag doe en omdat dit mogelijkheden biedt qua vertelstijlen. Kinderen die het al eens hoorden ontdekten nieuwe dingen, begrepen het weer iets beter, en lachten soms omdat ze wisten wat komen zou. Kinderen die het nog niet hoorden konden gewoon meegenieten, en nieuwsgierig zijn naar wat kwam, en wat de anderen zo aan het lachen maakte.
Mijn mentor vroeg ook een paar keer of ik een bepaalde les nog eens kon herhalen, in die les zette ik dan vooral in op differentiatie. Ik begon met een korte herhaling en zorgde dan dat de kinderen die de les al kregen zelfstandig aan de slag konden waardoor ik de kinderen die er toen niet waren optimaal kon begeleiden. Het feit dat de kinderen hier zo zelfstandig zijn, is op zo’n momenten echt super.
Experimenteren met zoutdeeg
De ‘opvallendste’ of meest succesvolle activiteit deze week was het experimenteren en boetseren met zoutdeeg. Dit was een nieuw materiaal, zowel voor de kinderen als de mentor. Ik wist niet wat ik kon verwachten toen ik het zoutdeeg voor de eerste keer uitdeelde. Toch wel wat spannend dus, maar nergens voor nodig. Sommige kinderen waren afwachtend, wisten niet wat hen overkwam, anderen gingen vol overtuiging ‘op onderzoek’.
Het zoutdeeg werd meerdere malen aangeboden. Toen ik dit voorstelde aan teacher P. kreeg ik wel de vraag waarom ik dit zou doen, of dit wel zou lukken. Omdat ik niet goed begreep vanwaar de vraag kwam, vroeg ik haar naar de reden van haar vraag. Ze vreesde dat de kinderen zich zouden vervelen, het niet meer leuk zouden vinden, dat ze het na 1 keer wel gezien hebben. Nadat ik begreep vanwaar de vraag kwam, legde ik uit dat als je iets meerdere keren aanbiedt, de kinderen steeds nieuwe mogelijkheden ontdekken en hun spel eigenlijk steeds meer uitdiepen, het betekenisvoller wordt. Omdat ik niet het gevoel had dat ze overtuigd was van de meerwaarde, en haar toch wat wilde geruststellen, zorgde ik voor een back-up, zodat er altijd iets was om op terug te vallen. (ICOM 4.5 Andere perspectieven onderzoeken)
Tijdens deze activiteit speelde ik echt mee met de kinderen, reageerde ik op wat zij deden, bood voorzichtig nieuwe mogelijkheden aan. Ook mijn mentor speelde mee, dat is iets wat ik echt geweldig vond en wat deze activiteit tot een van de beste maakte. Het feit dat we allemaal samen iets konden doen waar iedereen plezier aan beleefde was voor mij een bevestiging en zorgde ervoor dat ik de week met een geweldig gevoel kon afsluiten.
Dag 25 in Nkumba Primary
En ineens was het mijn laatste dag in de Baby Class van Nkumba Primary. De laatste dag nam ik bijna volledig over, puur genieten voor mij, want het was echt een goeie laatste dag. Als aandenken aan de klas en mijn stage hier werd er nog een klasfoto gemaakt. Teacher Robert kwam kijken wat we aan het doen waren en bood aan om foto’s te maken. Het was een uitdaging om de foto te maken, maar ik ben erg blij met het resultaat!
Om de mentor en kinderen te bedanken voor deze geweldige ervaring bracht ik koekjes mee waarvan we op het einde van de dag samen genoten.
Het begin van de stage verliep moeizaam, en ik wist niet hoe de band tussen mijn mentor en mij zou zijn. De taalbarrière en de verschillende culturen speelden hier volgens mij wel een rol in. Maar ik ben blij om te zeggen dat de samenwerking een hele positieve evolutie kende. Ook het contact met de andere leerkrachten is goed. Soms lijkt het zelfs alsof we elkaar al jaren kennen, ook met hen bouwde ik een hele goede band op. Er werd dan ook afgesproken om contact te houden. (ICOM 2.6 Culturele relationele competentie & 4.2 Samenwerken en netwerken)
Mijn stage zit er hier dus op, ik zal de kinderen en het team hier ongelofelijk missen en ik ben heel blij dat ik deze unieke, internationale ervaring met hen mocht delen.
Een dag op een Oegandese school
Voor wie graag wil weten hoe een dag op school in Oeganda eruitziet; ik maakte hier een filmpje over. Het filmpje is op kleuterniveau, maar kan je wel een beeld geven van hoe het is om school te lopen in Nkumba Primary.
Comentários